Opowiadamy o nich dowcipy, są bohaterkami skeczy, memów, anegdot. Zło w czystej postaci, przynajmniej według stereotypów. Jak dama sobie poradzi w starciu z teściową i czy w ogóle musi być to walka? Podpowiadam kilka sposobów na ułożenie relacji z matką partnera w taki sposób, by wszystkim żyło się dobrze. Bo nikt raczej nie chce wywoływać celowo rodzinnej wojny ;)

W podejściu do teściowych zauważyłam trend, którego zwolennicy uważają, że teściowa jest osobą obcą i w związku z tym nie masz obowiązku żywić wobec niej żadnych rodzinnych uczuć. Śmiem się z tym nie zgodzić. Oczywiście nikogo nie zaczyna się kochać czy nawet lubić na zawołanie, a proces wchodzenia do cudzej rodziny jest długim i trudnym procesem. Jednak teściowa nie jest osobą obcą. To w końcu matka najbliższej na świecie osoby, więc traktowanie jej jak powietrze lub co gorsza obrażanie jej jest bardzo nieeleganckie. Co nie zmienia faktu, że relacje teściowa-synowa są często dość trudne i wymagają ogromnych pokładów wyrozumiałości po obu stronach.

Mama czy nie mama?

Problem z teściową zaczyna się często od… tytułowania jej. Póki nie byliście małżeństwem, udawało ci się zgrabnie omijać bezpośrednie zwracanie się do niej, albo zwyczajnie mówiłaś do niej per „Pani Basiu”. Po ślubie nagle (przynajmniej dla niektórych) wszystko się zmienia i nagle panią Basię masz nazywać mamą. Dla wielu z nas to naprawdę spory problem. Matkę mamy jedną, a teściowa delikatnie mówiąc nie zawsze jest taka, że słowo „mama” przechodzi nam przez gardło. Z drugiej strony otwarta wojna już na tym tle nie wróży dobrze na przyszłość.Tutaj (chcemy czy nie) ruch należy do teściów, jako starszych wiekiem. Młodsze wiekiem teściowe proponują coraz częściej nazywanie siebie po imieniu, co oczywiście rozwiązuje problem. Starsze teściowe są przywiązane zazwyczaj do tradycji dużo bardziej, a poza tym dość trudno nazywać panią w wieku 70+ po prostu Basią. Nie każdy tak potrafi – przyznam, że mi byłoby dosyć trudno. Jeśli teściowie niczego nie zaproponują, możesz delikatnie podpytać jak chcą być nazywani. Jeśli „mama i tata” – trudno, będzie to trzeba jakoś znieść, bo kłócić się o to nie ma chyba sensu. Można spróbować zwracać się bezosobowo, ale na dłuższą metę to bardzo niewygodne. Z kolei forma „Pani” jest zbyt formalna. Język polski nie przychodzi nam tu z pomocą, niestety.

Nie krytykuj ostentacyjnie!

Ogromnym uchybieniem jeśli chodzi o rodzinny savoir-vivre jest ostentacyjna krytyka teściowej w obecności męża. Pamiętaj, że to jest jego matka. Jeśli czujesz się przez teściową źle traktowana, to oczywiście powiedz o tym mężowi, ale powstrzymaj się od zjadliwej krytyki, bo to wcale nie rozwiąże problemu. Jeśli mąż narzeka na matkę, wysłuchaj go, ale raczej bez dolewania oliwy do ognia i tekstów w stylu „a nie mówiłam”. Zastanów się, czy byłabyś zadowolona, gdyby mąż bez żenady krytykował twoją mamę czy co gorsza się z niej wyśmiewał. Jeśli zachowanie teściowej wobec ciebie budzi twoje zastrzeżenia, porozmawiajcie na spokojnie i najlepiej, żeby to mąż sam omówił z mamą tę sprawę. W końcu zna własną matkę najlepiej.

Zachowaj poprawne stosunki

Rodziny, w których wszyscy się bezwarunkowo akceptują i kochają, zdarzają się raczej rzadko. Jeśli, delikatnie mówiąc, masz do swojej teściowej długą listę zarzutów, postaraj się zachować mimo wszystko poprawne stosunki i dyplomatyczną uprzejmość. Jasne, że będzie to troszkę wymuszone (bo jeśli nie przepadasz za teściową, to wiadomo, że spędzenie u niej niedzieli nie jest Twoim marzeniem), ale przynajmniej unikniesz wojen. Zachowaj zdrowy dystans – nie musicie się chyba widywać co kilka dni. Gorzej, jeśli jednak musisz spotykać się z nią częściej, bo na przykład opiekuje się waszym dzieckiem. Tu zresztą zaczyna się kolejny rozdział konfliktu – wychowanie wnuka. Większość z nas przyzna, że wychowaniem winni zajmować się rodzice, a teściowa ma się dostosować do ich zasad. Tyle teorii, w praktyce okazuje się, że teściowa wpycha w dziecko słodycze, za ciepło ubiera i robi wszystko inaczej niż trzeba. Wtedy pozostaje rozmowa, a jeśli to nie działa – to albo godzisz się z tym, albo kombinujesz inną opiekę dla dziecka.

Jak żyć pod jednym dachem?

Najlepiej nie żyć. Serio. Jeśli masz możliwość, nie decyduj się na mieszkanie z teściową, choćby to była oszczędność i wygoda. Nawet w najlepszych rodzinach może wtedy wszystko się popsuć. A jak tu zachować klasę, jak teściowa wtrąca się do tego, jak robimy zupę i nie może zrozumieć, że w sobotę chcemy spać do południa zamiast biegać z odkurzaczem od 8 rano. Mieszkanie pod jednym dachem wymaga naprawdę ogromnej tolerancji z każdej strony. Rzadko się udaje, szczególnie w małych mieszkaniach, gdzie każdy wpada na każdego co chwilę.

Grzechy teściowych

Żeby było sprawiedliwie trzeba dodać, że teściowe czasem naprawdę utrudniają proces wzajemnej akceptacji. Traktują synową jak wroga albo jak kogoś, kto nie zasłużył na uczucie ich ukochanego syna. Teściowo, pamiętaj, że synowej nie dostaje się na zamówienie. Może się różnić od ideału, który macie w głowie. Może i nie jest wzorową panią domu. Może jej zasady różnią się od twoich. Może nie jest tak wykształcona, obyta czy piękna jak byś sobie wymarzyła. Ale to jest wciąż osoba, którą pokochał twój syn. To dobrze, że ma kogoś bliskiego. Więc nie krytykuj jej ciągle, postaraj się ją lepiej poznać, znajdź w niej zalety bo na pewno je ma. A jeśli naprawdę nie umiesz jej polubić, przynajmniej ją toleruj i zachowaj poprawne stosunki. Bo jesteś damą, prawda?